بنیاد رودخانه اُردن سالن نمایشگاهی در خیابان رنگین کمان دارد که در آن صنایع دستی و سنتی روزمره پرجلا را با روشی تازه و مدرن به نمایش می گذارد. مثل این است که کسی برود و همه چیزهای موجود در آشپزخانه روستای مادربزرگ شما را با وسایل جدید و برجسته تر جایگزین کند. تمام کارهای چوبی، پارچه ای و سفالی در اینجا توسط افراد محلی و بومی تولید می شود و تا آنجا که من می دانم درآمد حاصل از فروش به حمایت از آنها برمی گردد.
تا زمانی که شما و دوستانتان هفده رنگ مختلف از برنج، گوشت و سس ها را هنگام نشستن روی زمین در رستوران باب الیمن در عمان میل نکرده باشید به راستی زندگی نکرده اید. اگر تجربیات من قابل استناد باشد، همه غذاهای موجود در این منو واقعاً خوشمزه است–از جمله نان غول آسای برشته شده روی آتش که مطمعناً خوردنش به اندازه دیدنش نیز جذاب است.
این عقیده مرسوم وجود دارد که تمیز بودن بخش مهمی از ایمان اسلامی است، اگر چه شما آن را با قدم زدن در اردن متوجه نمیشوید. من هرگز ندیده ام که مردم لیوان قهوه، ساندویچ های نصفه، دستمال و غیره را در خیابان پرتاب کنند، بی توجه و اغلب اوقات با چنین ظرافتی مانند اینجا در اُردن.